تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی به سلول های شبه نورونی با استفاده از والپروئیک اسید و بررسی تغییرات استیلاسیون پروتئین های هیستونی h3, h4 در موش صحرایی

هدف و مقدمه: والپروئیک اسید از طریق مهار هیستون داستیلازها، در روند تمایز و تکثیر سلول های بنیادی نقش مهمی را ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی میزان استیلاسیون در پروتئین های هیستونی h3 و h4 به عنوان نشان گرهای اپی ژنتیکی در روند تمایز سلول های بنیادی چربی به سلول های شبه عصبی با استفاده از والپروئیک اسید می باشد. مواد و روش ها: نمونه بافت چربی از ناحیه کشاله ران و اطراف کلیه موش صحرایی تهیه شد و سپس سلول های بنیادی جدا شده در شرایط استاندارد کشت داده شدند و با استفاده از روش کشت نوروسفر به سلول های بنیادی عصبی تمایز داده شدند. سلول های بنیادی عصبی تحت القاء والپروئیک اسید (غلظت های 25/0، 5/0، 1، 2 و 4 میلی مولار) در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به سلول های شبه عصبی تمایز داده شدند. تایید ماهیت سلول های بنیادی بافت چربی و نوروسفر و سلولهای بنیادی عصبی با روش ایمونوسیتوشیمی و rt-pcr مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت دستیابی به بهترین غلظت والپروئیک اسید و بهترین زمان القاء، درصد سلول های زنده ( با استفاده از تریپان بلو و روش mtt assay) و درصد بیان نشان گرهای map2، nf-200 و gfap با روش ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شد. استیلاسیون پروتئین های هیستونی h3 و h4 در روند تمایز سلول های بنیادی چربی به سلول-های شبه عصبی تیمارشده با والپروئیک اسید با روش ایمونوسیتوشیمی بررسی شدند. نتایج و یافته ها: سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی نشان گرهای cd29، cd90، cd44 و cd49d را بیان کردند، اما قادر به بیان نشان گرهای cd31 و45 cd نبودند. سلول های تشکیل دهنده نوروسفرها و سلول های بنیادی عصبی نشان گرهای nestin، nf-68، nf-160 و nf-200 را بیان کردند. همچنین سلول های نوروسفری ژن های sox2، musashi1 و neu n و سلول های بنیادی عصبی ژن های nanog، oct4 و sox2 را بیان کردند. نتایج در این مطالعه نشان داد که در مرحله القاء، والپروئیک اسید با غلظت 1 میلی مولار در 72 ساعت بهترین غلظت و بهترین زمان القاء برای تیمار سلول های بنیادی عصبی می باشد. در بررسی استیلاسیون هیستونی، بیشترین میزان استیلاسیون در پروتئین های هیستونی h3 و h4 مربوط به گروه سلول های تمایز یافته با والپروئیک اسید و کمترین میزان استیلاسیون در گروه سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی بود. نتیجه گیری: والپروئیک اسید میزان استیلاسیون پروتئین های هیستونی h3 و h4 را در روند تمایز سلول های بنیادی مشتق از چربی به سلول های شبه عصبی تغییر می دهد. واژگان کلیدی: سلول های بنیادی بافت چربی، استیلاسیون، والپروئیک اسید، پروتئین های هیستونی، سلول های بنیادی عصبی.